تشخیص بیش فعالی در کودکان راحت تر از بیش فعالی در بزرگسالان است. هنگامی که یک کودک بیش فعال در یک محیط کنترل شده مانند کلاس درس قرار می گیرد، ممکن است آشکارا مزاحم، بی قرار و مضطرب باشد. اما بزرگسالانی که ADHD دارند ممکن است همیشه عجله داشته باشند یا در انجام کارهای بیش از حد غرق شده باشند، زیرا در طول زمان کارهای زیادی را به طور همزمان انجام داده اند.
دکتر مانوس می‌گوید: «تظاهرات این رفتارهای بیش‌فعالی قطعاً در بزرگسالان متفاوت است.
در اینجا به این صورت است:
اگر در یک جلسه به سختی تمرکز می‌کنید، زیرا در حال ابله‌برداری، یادداشت‌برداری یا سرگردانی با تلفن خود هستید، می‌توان آن را بی‌قرار در نظر گرفت. جویدن ناخن یا ضربه زدن به پا نیز می تواند نشانه بی قراری باشد.
همراه با توانایی شما در حواس پرت شدن، شاید برای شما سخت باشد که تمام روز پشت میز خود بنشینید، بنابراین چندین استراحت برای دور شدن از محل کار خود در نظر بگیرید و سپس خود را درگیر کارها و مکالمات دیگر کنید. این موضوع ذاتاً یک مسئله نیست، مگر اینکه این دوره‌های بلند شدن و راه رفتن توانایی شما را برای انجام وظایف مختل کند.
بی قراری، بلند شدن و راه رفتن: همه اینها نشانه بیقراری مزمن است. و این فقط این نیست که در ساعاتی که باید سازنده باشید، احساس بی قراری می کنید. همچنین زمانی که باید در حال استراحت باشید احساس بی قراری می کنید. آیا تا به حال از رختخواب بلند می شوید یا زمان خواب را به تعویق می اندازید زیرا احساس می کنید باید کاری را انجام دهید و در واقع همه چیز تا صبح منتظر می ماند؟ اگر بی قراری شما توانایی خواب، کار یا بهره وری شما را مختل می کند، ممکن است با ADHD دست و پنجه نرم کنید.
اگر نمی توانید آرام بنشینید، ممکن است در شرکت در تجربیات انفرادی مانند خواندن کتاب، مدیتیشن یا تماشای یک فیلم بلند بلند بدون پرت شدن یا ایجاد اختلال در فعالیت دچار مشکل شوید. همچنین ممکن است در به خواب رفتن مشکل داشته باشید، مگر اینکه موسیقی یا فیلمی در پس زمینه در حال پخش باشد تا افکار مسابقه ای شما را به خود مشغول کند.
دکتر مانوس می گوید: «گاهی اوقات مردم حتی نمی توانند بنشینند و فیلمی را تماشا کنند، حتی اگر فیلم جذاب باشد.
شما از نوع پرانرژی هستید و از آن دسته هستید. شما یک چند کاره ماهر هستید و به نظر نمی رسد برای هیچ چیز یا کسی سرعت خود را کاهش دهید. هر دقیقه از روز شما با نوعی فعالیت پر می شود، و وقتی برای تکمیل یک چیز کار می کنید، در واقع حواس خود را با چیزهای دیگر در طول مسیر پرت می کنید.
اگر شما از آن دسته افرادی هستید که دائماً در حال حرکت هستند، دائماً کارها را انجام می دهند، و در مناطق مختلف بیش از حد تمرکز کنید ، ممکن است مشکلی نباشد. دکتر مانوس می گوید افرادی که بیش فعال هستند کارهای زیادی انجام می دهند. اما اغلب، بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر از آنچه که واقعاً می توانند انجام دهند، تمایل دارند. به جای اینکه همه چیز را کامل کنند، تمایل دارند از کارهای اضافی که ممکن است برای خود جمع کرده باشند اجتناب کنند و در طول مسیر کارها را ناقص رها می کنند.
آیا تا به حال این جمله را شنیده اید، "این ذهن بیش از ماده است"؟ این به ویژه زمانی صادق است که فکری دارید که نمی توانید جلوی آن را بگیرید. هنگام گفتن یک داستان، تکانشگری شما غالب می شود، یا گاهی اوقات احساس می کنید که نیاز به اشتراک گذاری بیش از حد جزئیات در مورد آنچه فکر می کنید دارید، صرفاً به این دلیل است که فقط باید آن را از سیستم خود خارج کنید.
شما سریع به اصل مطلب می رسید و در هنگام مکالمه تقریباً تکانشی هستید. ممکن است لزوماً قصد نداشته باشید که دیگران را در حین صحبت کردن غلبه کنید، اما ذهن شما سریعتر از دهان شما حرکت می کند. وقتی این اتفاق می افتد، شما تمایل دارید که سرعت خود را افزایش دهید و همه چیز را به سمت سرعت خود حرکت دهید، هرچند ناخواسته.
چه خط تسویه‌حساب در فروشگاه مواد غذایی باشد و چه ترافیک پشتیبان در بزرگراه: شما در صف‌های طولانی بی‌صبر هستید، به سرعت تحریک‌پذیر هستید و همه باید از مسیرتان خارج شوند. این تا حد زیادی ناشی از بی قراری مزمن است که وقتی سرعت چیزهای اطراف شما شروع به کند شدن می کند ایجاد می شود.
وقتی بیش فعال هستید، ممکن است ذهن و بدن شما آنقدر سریع در حال حرکت باشد که مرزهای دیگران بلافاصله جلوی ذهنتان نباشد. ممکن است بدون در زدن وارد اتاق‌ها شوید، در مواقعی که نظرتان لازم نیست در گفتگوها دخالت می‌کنید یا شاید احساس می‌کنید که نیاز دارید همیشه حرف آخر را در هنگام مشاجره بزنید. این اقدامات تکانشی ممکن است به راحتی بخشی از شخصیت شما به نظر برسند، اما اگر باعث ایجاد مشکلاتی در روابط شما شوند، می‌توانند نشانه‌ای از ADHD باشند.
برای حفظ پیشرفت ساختار اضافه شده و فضای تازه شلوغ خود، این نکات را دنبال کنید تا سازمان را به یک ابزار مدیریت ADHD معمول تبدیل کنید.
زمانی که در سازماندهی برنامه روزانه خود راحت شدید، یک برنامه روتین کلی ایجاد کنید که به شما کمک می کند روزتان به آرامی پیش برود، مهم نیست که چه اتفاقی می افتد. زمانی که از در ورودی عبور می کنید، عادت کنید کلیدهای خود را در سینی ورودی خود بیاندازید. قبل از اینکه به اتاق نشیمن بروید و روی کاناپه بنشینید، کت خود را در کمد آویزان کنید. الگوهای رفتاری خود را ارزیابی کنید تا روال هایی را ایجاد کنید که برای شما مفید باشد.
با ایجاد پروتکل هایی برای انجام کارهای معمولی با تلاش کمتر، روال هایی بسازید. برای اینکه هنگام خرید خواربارفروشی کمتر پراکنده شوید و موفق تر باشید، یک لیست ثابت از اقلام هفتگی تهیه کنید و چند دقیقه قبل از بیرون رفتن از درب وقت بگذارید تا هر آنچه ممکن است برای هفته جاری نیاز دارید به لیست خود اضافه کنید.
ساختن یک الگوی رفتاری تکراری زمان و تمرین نیاز دارد. این نکات به روتین کمک می کند تا به طبیعت دوم تبدیل شود.
اگر مجبورید یک تکلیف طولانی یا یک پروژه طاقت فرسا را انجام دهید که به مراحل متعدد و توجه زیاد به جزئیات نیاز دارد، آن را به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت تر تقسیم کنید که انجام آن آسان تر است.
از یک چک لیست دقیق استفاده کنید یا اجزای جداگانه کار خود را بنویسید تا یک نقشه راه گام به گام ایجاد کنید که به شما کمک می کند از ابتدا تا انتها در مسیر خود بمانید. در ابتدا، لازم نیست این موارد قابل اجرا را مرتب کنید یا حتی همه آنها را روی کاغذ بیاورید. بعد از اینکه شروع کردید و کمی شتاب داشتید، می‌توانید موارد را اضافه کنید و فهرست خود را به ترتیب حروف الفبا یا زمانی قرار دهید.
سازماندهی و روال، پایه و اساس مدیریت بهتر زمان را تنظیم می کند، اما شروع یک پروژه برنامه ریزی شده می تواند بسیار دشوار باشد. گاهی اوقات شما کاملاً مطمئن نیستید که چگونه شروع کنید، یا دامنه کامل این وظیفه بسیار زیاد به نظر می رسد. هر زمان که این موانع ذهنی یا فیزیکی را تجربه کردید، متعهد شوید که برای مدت کوتاهی با استفاده از روش تایمر کار کنید.
پروژه های بزرگ را به کارهای کوچکتر تقسیم کنید. به جای یک پروژه بزرگ و دلهره آور برای "تمیز کردن کل اتاق نشیمن"، وظایف جداگانه ای مانند این ایجاد کنید:
دفعه بعد که نیاز به شروع یک پروژه اساسی داشتید، این تمرین را امتحان کنید:
هنگامی که کار شخصی یا حرفه ای دارید که به سطح بالاتری از تمرکز نیاز دارد، به حداقل رساندن حواس پرتی می تواند به شما کمک کند تمرکز خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنید. محیط اطراف خود را در خانه به هم ریخته و ساده کنید تا حواس پرتی را حذف کنید و تمرکز را بهبود ببخشید.
ساده‌سازی در کار نیز کمک می‌کند. تمرکز خود را با تکمیل پروژه های موجود قبل از شروع پروژه های جدید بهبود دهید.