مسائل اعتماد چیست؟

 

مسائل مربوط به اعتماد، چالش هایی است که برخی از افراد در این باور دارند که دیگران قابل اعتماد، صادق و وفادار هستند. تجربه مسائل مربوط به اعتماد می تواند به این معنی باشد که شما دائماً با شک و تردید در مورد اهداف دیگران مبارزه می کنید، که اغلب منجر به احساس انزوا یا سوء تفاهم می شود. این می تواند شما را از ایجاد و حفظ روابط سالم به دلیل ترس از آسیب دیدن یا خیانت باز دارد. این عدم اعتماد می تواند بر همه زمینه های زندگی شما تأثیر بگذارد، از روابط شخصی گرفته تا تعاملات حرفه ای. برای ارتباط با زوج درمانگر خوب در تهران اینجا کلیک کنید

اما اول، مهم است که عناصر مثبت اعتماد در زندگی و روابط خود را درک کنیم.

6 جنبه مثبت اعتماد در زندگی ما

1. خودتان بودن: وقتی اعتماد وجود دارد، می توانید بدون ترس از قضاوت یا خیانت، خود واقعی خود باشید. این اصالت کلید ایجاد ارتباطات واقعی است.

2. احساس امنیت و امنیت: اعتماد احساس امنیت را فراهم می کند، عنصری حیاتی برای روابط پایدار و سالم. 

3. تمرکز بر مثبت بودن: با اعتماد، تمرکز شما می تواند از نگرانی و سوء ظن به قدردانی و لذت بردن از ارتباطات خود با دیگران تغییر کند.

4. افزایش صمیمیت و صمیمیت: اعتماد می تواند روابط شما را عمیق تر کند، صمیمیت، درک و پیوندهای قوی تر.

5. کاهش استرس و اضطراب: اعتماد می تواند به کاهش سطح استرس و اضطراب در تعاملات شما کمک کند. می توانید کمتر نگران اتفاقاتی باشید که ممکن است رخ دهد و از لحظه حال لذت ببرید.

6. ارتباطات بهبود یافته: حل تعارضات و درک بهتر یکدیگر می تواند آسان تر باشد، زیرا اعتماد، ارتباط باز و صادقانه را تشویق می کند .

4 نوع مسائل مربوط به اعتماد

مسائل مربوط به اعتماد می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود. درک این انواع مختلف ممکن است به شما کمک کند با همدلی و صبر به این چالش ها برخورد کنید ، هم برای خودتان و هم برای دیگران، که می تواند دری را به روی روابط سالم تر و قابل اعتمادتر باز کند. مهم است که به یاد داشته باشید که مسائل مربوط به اعتماد بازتابی از شخصیت شما نیست، بلکه پاسخی به تجربیات گذشته است. 

1. اعتماد به مسائل در روابط عاشقانه

افرادی که در روابط عاشقانه مشکل اعتماد دارند، ممکن است باور کنند که شریک زندگی آنها وفادار است یا بهترین علایق آنها را در دل دارد، سخت است. این می‌تواند منجر به شک‌ها و پرسش‌های مداوم شود، حتی اگر این ترس‌ها بر اساس واقعیت نباشند. از سوی دیگر، مسائل مربوط به اعتماد در روابط عاشقانه می تواند پس از خیانت، دروغگویی، یا ارتباط ضعیف و ناسازگار ایجاد شود. 

2. مسائل اعتماد در دوستی ها

مسائل مربوط به اعتماد بین دوستان ممکن است شما را برای باز کردن و به اشتراک گذاشتن افکار شخصی دچار مشکل کند، از ترس اینکه دوستانتان شما را ناامید کنند. وقتی شک دارید که دوستی هایتان واقعی است، ایجاد ارتباطات عمیق و پایدار می تواند چالش برانگیز باشد.

3. مسائل اعتماد در روابط خانوادگی

تجارب گذشته، مانند درگیری های خانوادگی، وعده های شکسته، یا ناهماهنگی در حمایت، می تواند منجر به بی اعتمادی در پویایی خانواده شود. این می تواند منجر به تردید در اعتماد کردن یا تکیه به اعضای خانواده شود.

4. اعتماد به مسائل در روابط حرفه ای

در محل کار، مسائل مربوط به اعتماد می تواند بر کار تیمی، همکاری و رضایت شغلی کلی تأثیر بگذارد. ممکن است به شایستگی، نیات یا قابلیت اطمینان همکاران شک کنید. این می تواند منجر به مشکلاتی در واگذاری وظایف، کار در تیم ها یا ایجاد شبکه شود.

اختلال اضطراب اجتماعی

ویژگی بارز اختلال اضطراب اجتماعی که فوبیای اجتماعی نیز نامیده می شود، اضطراب شدید یا ترس از قضاوت شدن، ارزیابی منفی یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی یا عملکردی است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است نگران رفتار کردن باشند یا به طور مشهودی مضطرب به نظر برسند (مثلاً سرخ شدن، سر خوردن کلمات)، یا احمق، بی دست و پا یا کسل کننده دیده شوند. در نتیجه، اغلب از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی اجتناب می‌کنند و زمانی که نمی‌توان از موقعیتی اجتناب کرد، اضطراب و پریشانی قابل توجهی را تجربه می‌کنند. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی علائم فیزیکی قوی مانند ضربان قلب سریع، حالت تهوع و تعریق را نیز تجربه می‌کنند و ممکن است هنگام مواجهه با موقعیتی ترسناک، حملات تمام عیار را تجربه کنند. اگرچه آنها تشخیص می دهند که ترس آنها بیش از حد و غیر منطقی است، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اغلب در برابر اضطراب خود احساس ناتوانی می کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی تقریباً 15 میلیون بزرگسال آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد و بعد از فوبیای خاص، دومین اختلال اضطرابی رایج است. میانگین سن شروع اختلال اضطراب اجتماعی در دوران نوجوانی است. اگرچه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً کمرویی شدید را در دوران کودکی گزارش می کنند، مهم است که توجه داشته باشیم که این اختلال صرفاً خجالتی نیست.  در مورد تفاوت بخوانید.

اختلال اضطراب اجتماعی می تواند زندگی افرادی را که از آن رنج می برند، ویران کند. به عنوان مثال، افراد ممکن است فرصت شغلی که مستلزم تعامل مکرر با افراد جدید است را رد کنند یا به دلیل ترس از لرزش دستانشان هنگام خوردن یا نوشیدن از بیرون رفتن برای غذا خوردن با دوستان خودداری کنند. علائم ممکن است به قدری شدید باشد که زندگی روزمره را مختل کند و به طور قابل توجهی در روال های روزمره، عملکرد شغلی یا زندگی اجتماعی تداخل داشته باشد و تکمیل مدرسه، مصاحبه و یافتن شغل، و داشتن دوستی ها و روابط عاشقانه را دشوار کند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نیز در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلال افسردگی اساسی و اختلالات مصرف الکل هستند. 

علیرغم وجود درمان‌های مؤثر، کمتر از 5 درصد از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در سال بعد از شروع اولیه به دنبال درمان هستند و بیش از یک سوم افراد علائم را برای 10 سال یا بیشتر قبل از درخواست کمک گزارش می‌کنند.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) در کودکان

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مزمن است که میلیون ها کودک را تحت تاثیر قرار می دهد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. ADHD شامل ترکیبی از مشکلات مداوم، مانند مشکل در حفظ توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی است.

کودکان مبتلا به ADHD همچنین ممکن است با اعتماد به نفس پایین، روابط آشفته و عملکرد ضعیف در مدرسه دست و پنجه نرم کنند. علائم گاهی با افزایش سن کاهش می یابد. با این حال، برخی از افراد هرگز به طور کامل علائم ADHD خود را بیشتر نمی کنند. اما آنها می توانند استراتژی هایی را برای موفقیت یاد بگیرند.

در حالی که درمان ADHD را درمان نمی کند ، می تواند کمک زیادی به علائم آن کند. درمان معمولاً شامل داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص و درمان به موقع می تواند تفاوت زیادی در نتیجه ایجاد کند.

محصولات و خدمات

• کتاب: راهنمای عملی برای کمک به رشد کودکان در تمام سنین

علائم

ویژگی های اولیه ADHD شامل بی توجهی و رفتار بیش فعالی- تکانشی است. علائم ADHD قبل از 12 سالگی شروع می شود و در برخی از کودکان از 3 سالگی قابل توجه است. علائم ADHD می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.

ADHD در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد و رفتارها می تواند در پسران و دختران متفاوت باشد. برای مثال، پسرها ممکن است بیش فعال تر باشند و دختران ممکن است به آرامی بی توجه باشند.

سه زیر نوع ADHD وجود دارد :

• عمدتاً بی توجه است. اکثر علائم تحت بی توجهی قرار می گیرند.
• عمدتا بیش فعال / تکانشی. اکثر علائم بیش فعال و تکانشی هستند.
• ترکیب شده است. این ترکیبی از علائم بی توجهی و علائم بیش فعال / تکانشی است.

بی توجهی

کودکی که الگوی بی توجهی نشان می دهد اغلب ممکن است:

• در انجام تکالیف مدرسه به دقت به جزئیات توجه نکنید یا اشتباهات بی دقتی انجام دهید
• در تمرکز روی کارها یا بازی مشکل دارید
• به نظر می رسد که گوش نمی دهد، حتی زمانی که مستقیماً با او صحبت می شود
• در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند و در تکمیل تکالیف مدرسه یا کارهای خانه شکست می خورند
• در سازماندهی کارها و فعالیت ها مشکل دارند
• از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی متمرکز دارند، مانند تکالیف، اجتناب کنید یا دوست نداشته باشید
• اقلام مورد نیاز برای کارها یا فعالیت ها را گم کنید، به عنوان مثال، اسباب بازی، تکالیف مدرسه، مداد
• به راحتی حواس خود را پرت کنید
• انجام برخی از فعالیت های روزانه مانند فراموشی انجام دادن کارهای روزمره را فراموش کنید

بیش فعالی و تکانشگری

کودکی که الگویی از علائم بیش فعالی و تکانشی را نشان می دهد اغلب ممکن است:

• با دست ها یا پاهای او بی قراری کنید یا ضربه بزنید، یا روی صندلی تکان بخورید
• در نشستن در کلاس درس یا در موقعیت های دیگر مشکل دارند
• در حرکت باشید، در حرکت مداوم
• در موقعیت هایی که مناسب نیست بدوید یا بالا بروید
• در بازی کردن یا انجام یک فعالیت بی سر و صدا مشکل دارید
• زیاد حرف بزن
• پاسخ‌ها را تار کنید و حرف سؤال‌کننده را قطع کنید
• در انتظار نوبت خود مشکل دارند
• مکالمات، بازی ها یا فعالیت های دیگران را قطع یا مداخله کنید

رفتار رشدی معمولی در مقابل ADHD

اکثر کودکان سالم در یک زمان بی توجه، بیش فعال یا تکانشی هستند. برای کودکان پیش دبستانی معمول است که دامنه توجه کوتاهی دارند و نمی توانند برای مدت طولانی به یک فعالیت پایبند باشند. حتی در کودکان بزرگتر و نوجوانان، دامنه توجه اغلب به میزان علاقه بستگی دارد.

در مورد بیش فعالی هم همینطور است. کودکان خردسال به طور طبیعی پرانرژی هستند - اغلب پس از اینکه والدین خود را فرسوده کرده اند هنوز پر انرژی هستند. علاوه بر این، برخی از کودکان به طور طبیعی سطح فعالیت بالاتری نسبت به سایرین دارند. هرگز نباید کودکان را فقط به این دلیل که با دوستان یا خواهر و برادر خود متفاوت هستند در زمره مبتلایان ADHD طبقه بندی کرد.

کودکانی که در مدرسه مشکل دارند اما در خانه یا با دوستانشان به خوبی کنار می آیند، احتمالاً با چیزی غیر از ADHD دست و پنجه نرم می کنند . همین امر در مورد کودکانی که در خانه بیش فعال یا بی توجه هستند، اما تکالیف مدرسه و دوستی آنها بی تأثیر است، صدق می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر نگران هستید که کودک شما علائم ADHD را نشان می دهد ، به پزشک اطفال یا پزشک خانواده خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص، مانند یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری، روانشناس، روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب اطفال ارجاع دهد، اما مهم است که ابتدا یک ارزیابی پزشکی داشته باشید تا سایر علل احتمالی مشکلات فرزندتان را بررسی کنید.

سندرم نمایش ترومن

ست برسند. مرگ یکی از عزیزان به قدری بر کسی تأثیر می گذارد که او نمی تواند غمگین شود، حملات 11 سپتامبر برخی از چنین رویدادهایی هستند که می توانند باعث ایجاد توهم نمایش ترومن شوند. در همین حال، دکتر جوئل گلد معتقد است که مغز انسان مجهز به یک « سیستم سوء ظن » است که به ما هشدار می‌دهد وقتی افرادی که در آن نزدیکی قرار دارند نیت‌های بدی نسبت به ما دارند. همه ما تجربیاتی از این سیستم داشته ایم. 

برای ارتباط با روانشناس خوب در سعادت آباد اینجا کلیک کنید.

در شرایط مناسب، این سیستم ممکن است در صورت لزوم خاموش شود. اما گاهی اوقات زمانی که نباید خاموش می شود، بنابراین مردم شروع به دیدن فریبکاری می کنند که در عبارات، حرکات یا کلمات افراد وجود ندارد. و تئوری‌های توطئه و بازی‌هایی شبیه به نمایش‌های واقعیت امروزی ایجاد می‌کند . با این حال، توجه به این نکته بسیار جالب است که اگر شخصی هرگز  نمایش ترومن را ندیده باشد  یا تلویزیون واقعیت یا دوربین های نظارتی همه جا را تجربه نکرده باشد، به طور موثر در برابر سندرم ترومن ایمن شده است. آنها ممکن است روان پریشی ها و پارانویای دیگری داشته باشند، اما تا حدی باورنکردنی، تظاهرات خاصی از بیماری روانی فقط یا عمدتاً در زمینه های فرهنگی خاص رخ می دهد ، و توهم نمایش ترومن قطعا یکی از آنهاست. گلد و گلد به این نتیجه رسیدند که بینش فرهنگی در مورد هذیان ها بخش مهمی از درک چگونگی عملکرد پدیده هایی مانند توهم نمایش ترومن است.

زندگی برای چنین افرادی هرگز آسان نیست. و از آنجایی که هیچ تشخیص رسمی وجود ندارد، گزینه های درمانی محدود هستند. بنابراین، برای این افراد که فکر می کنند در یک نمایش واقعی گیر افتاده اند و نمی توانند فرار کنند، چه می توان کرد؟ به نظر می رسد که درمان مشابه درمان اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات پارانوئید مزمن - بستری شدن در بیمارستان، دارو درمانی و تحت نظارت دقیق روانپزشک است . بسیاری از بیماران مبتلا به سندرم ترومن بهبودی قابل توجهی پیدا می‌کنند و به نظر می‌رسد هیچ چیز توضیح نمی‌دهد که چرا برخی به واقعیت بازمی‌گردند و برخی دیگر در جنون ادامه می‌دهند – برای تماشاگران خیالی اجرا می‌کنند که هرگز از آزار و اذیت آنها خسته نمی‌شوند و منتظر پایان فصل یا اولین نمایش فیلم هستند. هرگز بالا نمی آید و آزادی آنها را از اجرا تضمین می کند.

مشاوره والدین

مهارت های فرزندپروری خود را با مشاوره والدین ارتقا دهید

پدر و مادر بودن می تواند گاهی اوقات بسیار استرس زا باشد. مسائل مختلفی در دوران والدین ممکن است ایجاد شود. به عنوان یک والدین ممکن است مواقعی پیش بیاید که برای دانستن اینکه چه رویکردی در قبال تربیت فرزند باید در پیش بگیرید، دچار مشکل شوید. خوشبختانه، راهبردها، روش‌ها و تکنیک‌های روان‌شناختی مختلفی وجود دارد که می‌تواند به شما در حل مسائل مربوط به تربیت کودک و بهبود رابطه‌تان با فرزندتان کمک کند. مشاوره والدین نوعی روان درمانی است که به والدین کمک می کند تا با چالش ها و مشکلات مربوط به کودک کنار بیایند.

برای ارتباط با بهترین روانشناس زن در تهران اینجا کلیک کنید.

چگونه می توانم بفهمم که به مشاوره والدین نیاز دارم؟

اگر دو یا چند مورد از احساسات زیر را تجربه کردید، ممکن است به مشاوره والدین نیاز داشته باشید:

• اضطراب ناشی از مشاجره مداوم با فرزند یا همسرتان.
• احساساتی که باید در اطراف همسر یا فرزندتان «نوک پا» بگذارید تا از مشاجره یا عصبانیت اجتناب کنید.
• احساس بی کفایتی به این دلیل که نمی توانید رفتارهای مخرب و/یا ناسالم فرزندتان را کنترل کنید.
• ترس از اینکه مشکلات عاطفی و رفتاری فرزندتان با افزایش سن تشدید شود.
• نگرانی از اینکه آسیب های گذشته کودک شما را تا بزرگسالی ادامه خواهد داد.
• ترس از این که تجربیات گذشته شما بر توانایی شما برای یک پدر و مادر خوب تأثیر بگذارد.

چه مسائل روانشناختی با مشاوره والدین درمان می شود؟

مسائل عاطفی و/یا روانی می تواند فرزندپروری را به ویژه چالش برانگیز کند. به عنوان مثال، اگر مضطرب یا افسرده هستید، ممکن است چالش‌های عادی والدین را بیش از توانایی‌های خود بیابید. مشاوره والدین می تواند به کاهش استرس، کاهش افسردگی، جلوگیری از حملات پانیک و کاهش اضطراب کمک کند. در طول درمان، یاد می گیرید که چگونه به طور موثر با استرس کنار بیایید تا بتوانید بهترین والدینی باشید که می توانید باشید. علاوه بر این، اگر از مسائل خشم رنج می برید، مشاوره والدین می تواند به شما کمک کند تا خشم خود را به طور موثر کنترل کنید تا در مسئولیت های فرزند پروری شما اختلال ایجاد نکند.

والدین می تواند بسیار استرس زا باشد، به خصوص اگر فرزندی با مسائل روانی و/یا مشکلات رفتاری داشته باشید. ممکن است فکر کنید که استرس ندارید، اما در واقعیت احتمالاً استرس دارید و فقط آن را نمی دانید. توجه به این نکته ضروری است که استرس می تواند به روش های مختلفی مانند: افسردگی، اضطراب، حملات پانیک، نگرانی بیش از حد، تحریک پذیری، عصبانیت، احساس ناامیدی و درماندگی و غیره ظاهر شود. فقدان آسیب زا مانند: مرگ فرزند یا همسر را تجربه کرد.

در طول مشاوره والدین چه اتفاقی می افتد؟

اگر احساس می‌کنید در مسئولیت‌های فرزندپروری غرق شده‌اید یا اگر مشکلاتی در زمینه فرزندپروری دارید که نمی‌توانید آنها را حل کنید، وقت آن است که به دنبال مشاوره والدین باشید. مشاور والدین ابزارهایی را به شما آموزش می‌دهد که برای مقابله با ترس‌هایتان، بهبود ارتباطاتتان، کنار آمدن با موقعیت‌های استرس‌زا، حل تعارض‌ها و تربیت موفقیت‌آمیز فرزندتان نیاز دارید.

در طول درمان، مشاور والدین شما تکالیفی را تعیین می کند تا بتوانید آنچه را که در جلسات مشاوره آموخته اید در زندگی خانگی خود به کار ببرید. پیشرفت شما تا زمانی که به اهداف فرزندپروری خود نرسیده اید به دقت زیر نظر گرفته می شود. مهم است که توجه داشته باشید که مشاور والدین شما احتمالاً می خواهد در صورت امکان با شما و پدر کودک ملاقات کند. مشارکت فعال هر دو والدین در درمان می تواند برای کمک به کودک شما برای سازگاری با موقعیت، قوانین و/یا روال جدید بسیار مفید باشد.

علاوه بر این، مشاور شما به شما یاد می دهد که چگونه با معلمان فرزندتان کار کنید، به رفتارهای ناسالم یا خود ویرانگر فرزندتان واکنش نشان دهید، به طور موثر با فرزندتان ارتباط برقرار کنید، مسائل روانی فرزندتان را مدیریت کنید، با موقعیت های استرس زا کنار بیایید، مهارت های فرزندپروری خود را بهبود ببخشید. اهداف واقع بینانه، رشد فرزندتان را زیر نظر بگیرید و تعهدات والدینی و کاری را متعادل کنید. هدف اصلی مشاور والدین بهبود روابط شما با فرزند و تقویت پیوند خانوادگی شماست.