اختلال اضطراب اجتماعی فراتر از خجالت و کمرویی می باشد. این اختلال ترس شدیدی است که مانع ایجاد دوستی و لذت بردن از همراهی دیگران می باشد.
اضطراب اجتماعی معمولاً کودکان بزرگ تر و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهد، اما می تواند در کودکان چهار ساله نیز تشخیص داده شود.
اضطراب اجتماعی یک نوع از اختلالات اضطرابی است و هنگامی ایجاد می شود که از فرد خواسته می شود در یک موقعیت اجتماعی شرکت کند.
کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولا:
خجالتی یا گوشه گیر هستند
در دوستی با دیگر کودکان یا عضویت در گروه ها مشکل دارند
اضطراب اجتماعی می تواند نشانه های جسمی نیز از جمله تهوع، معده درد، سرخ شدن و لرزش داشته باشد.
اضطراب اجتماعی در کودکان، به دلیل این که این کودکان اغلب در پیش دبستانی یا مدرسه ساکت و مطیع هستند، به راحتی قابل شناسایی نیست و ممکن است درباره ترس یا نگرانی خود هیچ صحبتی نکنند.
کمرویی به خودی خود مشکلی ندارد. بسیاری از کودکان خجالتی دوستی رضایت بخش و طولانی مدت با دیگران و زندگی شاد و کامل دارند.
کمرویی تنها زمانی مشکل است که کودک شما نتواند در فعالیت های روزمره مانند بحث های کلاسی و گردهمایی های لذت بخش مانند مهمانی ها شرکت کند یا دوستی های پایدار ایجاد کند. اگر این طور است، زمان آن فرا رسیده به فرزند خود کمک کنید.
هیچ تست پزشکی برای بررسی اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد. پزشک برای تشخیص این اختلال عوامل مختلفی را در نظر می‌گیرد که می‌توانند علت اضطراب را توضیح دهند. ممکن است درمانگر اختلال اضطراب اجتماعی، سؤالاتی در مورد زندگی فرد از جمله شغل استرس‌زا، رابطه عاشقانه نافرجام، روابط دشوار با عزیزان یا عوامل جدی‌تر مانند زندگی در یک محیط ناامن را بپرسد. علاوه بر این، ممکن است، در مورد هرگونه تغییر اخیر در رژیم غذایی، سطح فعالیت یا ضربه جسمی که می‌تواند بر بدن و مغز تأثیر بگذارد، سؤال کند. برای اطمینان از عدم ارتباط علائم اضطراب با شرایط پزشکی، پزشکان ممکن است چندین آزمایش انجام دهند، از جمله:
معاینه بدنی
علائم حیاتی مانند فشار خون، ضربان قلب و وزن را بررسی کرده و همچنین نگاهی جامع به بدن دارند. به این ترتیب، می‌توانند هرگونه ناهنجاری در سلامت جسمی را تشخیص دهند.
آزمایش خون
شمارش کامل سلول‌های خون (CBC) جهت بررسی سطح هورمون‌ها، ویتامین‌ها و همچنین پانل‌های متابولیک صورت می‌گیرد. بر اساس نتایج معاینه فیزیکی و آزمایش خون، پزشک ممکن است برای بررسی بیشتر علل بالینی بالقوه اضطراب، آزمایش‌های تکمیلی را پیشنهاد دهد. اگر تمام ارزیابی‌ها طبیعی باشد و هیچ دلیل بالینی مشخصی وجود نداشته باشد که بتواند علائم اضطراب را توضیح دهد، پزشک احتمالاً فرد را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع می‌دهد.
بر اساس مطالعات گسترده انجام شده در زمینه روانشناسی نوجوانان ، مشاوره نوجوان کمک بزرگی به والدین در جهت نوع برخورد با فرزندانشان می گذارد . از آن جایی که این دوران نوجوانی دوران حساسی می باشد و والدین باید در این دوران نسبت به بسیاری از مسائل آگاه باشند تا مشکلات ارتباطی با نوجوان خود نداشته باشند زیرا وجود ارتباط سالم بین والدین و نوجوانان در این دوران مهم تلقی می شود و به هر میزانی که این صمیمیت و ارتباط خوب وجود داشته باشد بهتر می توان از این دوران عبور کرد اما وجود برخی از علائم در نوجوانان به میزان غیر نرمالی اگر باشد باید مورد بررسی از جانب یک مشاور خوب روانشناسی قرار گیرد . برخی از مشکلات رفتاری و اختلال های روانی دوران نوجوانی را در این مطلب شرح می دهیم تا والدین در صورت مشاهده آن ها با یک روانشناس نوجوانان مشورت نمایند و راهنمایی های لازم را دریافت نمایند و همچنین در صورت تشخیص مشکلات و اختلال ها به درمان آن اقدام کنند تا از بروز مشکلات شدید تر پیشگیری شود و فرد از سلامت روحی و روانی برخوردار باشد زیرا که وظیفه هر پدر و مادری این است که نسبت به تربیت فرزند خود کوشا باشند و تلاش لازم برای داشتن سلامت روانی و جسمی فرزند خود را نمایند .