1. چرا باید به مرکز مشاوره قبل از ازدواج مراجعه کنیم؟ آیا این توصیه برای زوج هایی است که با هم مشکل دارند؟
لازم
به ذکر است که زوج درمانی برای همه است نه فقط زوج هایی که در روابط خود
مشکل دارند. متأسفانه تحقیقات نشان می دهد که زوج ها به طور متوسط 6 سال با
مشکلات خود دست و پنجه نرم می کنند تا به زوج درمانگر مراجعه کنند. حتی
اگر شما و همسرتان با مشکل اساسی در رابطه خود برخورد نکرده اید، مشاوره
قبل از ازدواج می تواند راه بسیار موثری برای افزایش صمیمیت و ارتباط بهتر
باشد.
2. هزینه و زمان
مشاوره ازدواج مستلزم تعهد زمانی است و زوجین
باید برای آن وقت بگذارند، اما مشاوره قبل از ازدواج اغلب یک مشاوره طولانی
مدت نیست، اما اگر شما و همسرتان علاقه مند به کندوکاو عمیق تر و دقیق تر
هستید، می توانید جلسات بیشتری را با مشاورتان بگذرانید. این تصمیم کاملاً
به شما بستگی دارد.
پرداخت هزینه مشاوره ازدواج یک سرمایه گذاری ارزشمند در آینده ازدواج شما و سلامت و حال خوب شما است.
3. ترس از ندانسته ها و حوادث
مشاوره
ازدواج می تواند با چالش های زیادی روبرو شود، به عنوان مثال ممکن است
زوجین در ابتدا از مراجعه به مراکز مشاوره قبل از ازدواج اجتناب کنند و
نتوانند با ترس و اضطراب ناشی از بیان ناگفته ها مقابله کنند. قطعاً در
جلسات مشاوره مسائل سخت و مهم مطرح خواهد شد. زوج ها اغلب برای اولین بار
نظرات، باور ها و عقاید شخصی خود را در مورد مسائل بیان می کنند. گاهی
اوقات با کمک روانشناس ازدواج این مشکلات برطرف می شود و تصمیم به ازدواج
گرفته می شود اما گاهی به این نتیجه می رسند که همسران مناسب یکدیگر
نیستند.
4. آسیب عاطفی
یک روانشناس خوب محیط امنی را برای مراجعان
ایجاد می کند تا بتوانند نظرات خود را بدون قضاوت بیان کنند. اما بیان
افکار و احساسات گاهی اوقات می تواند احساسات را جریحه دار کند و در یک
رابطه تعارض ایجاد کند. صادق بودن در بیان انتظارات، ترس‌ها، تردیدها و
اهداف آینده ممکن است منجر به تعارضی کوتاه مدت شود، اما بسیاری از زوج‌ها
می توانند این مسیر را طی کنند و با کمک بهترین مشاور ازدواج، روابط خود
را تقویت کنند.
5. مشاوره قبل از ازدواج را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟
ملاقات با یک مشاور ازدواج می تواند به زوج ها کمک کند تا برای ازدواج و یک رابطه متعهدانه و طولانی مدت آماده شوند.
مشاوره
تخصصی زناشویی با سنجش و شناخت تفاوت های شخصیتی دو طرف، نظر زوجین را در
مورد این تفاوت ها جلب می کند وبه شناخت فرد نسبت به خودش کمک زیادی می
کند. همچنین توجه داشته باشید که با باورها، ارزش ها، تاریخ و گذشته منحصر
به فرد خود وارد رابطه ای می شوید که ممکن است همیشه با شریک زندگی و شریک
عاطفی شما هماهنگ نباشد. ارزش‌ها، مذاهب و اعتقادات خانوادگی به قدری متنوع
است که این تفاوت‌ها و نادیده گرفتن آنها می‌تواند مشکل ساز باشد. به
عنوان مثال: بسیاری از افراد با این باور ازدواج می کنند که ازدواج راه حل
بسیاری از مسائل مانند مالی، عاطفی، جنسی، اجتماعی و … است.
حتماً شما هم این جمله را شنیده‌اید که “سلامت جسم وابسته به سلامت روان است”. برای اینکه بدانیم چه کسانی نیاز به روانپزشک دارند باید در وهله اول بدانیم دقیقاً روانشناس کیست؟ به زبان ساده روانپزشک فردی است که مدرک پزشکی دارد و حوزه تخصص او در سلامت روان خلاصه می‌شود. روانپزشک سلامت جسمی و روان را با یکدیگر مورد ارزیابی قرار می‌دهد؛ چراکه سلامت هرکدام وابسته به یکدیگر است. به نظر شما تفاوت روانپزشکان با روانشناسان و مشاوران در چیست؟
روانپزشکان، روانشناسان و مشاوران همگی متخصصان و درمانگران مراقبت‌های بهداشت در حوزه روح روان افراد هستند. تفاوت اصلی بین روانپزشکان و روانشناسان در حوزه آموزشهای پزشکی است. روانپزشکان آموزشهای تکمیلی در حوزه پزشکی را گذرانده‌اند که این دوره‌های آموزشی را روانشناسان نگذرانده‌اند. به همین دلیل روانپزشکان مجوز تجویز داروهای خاصی که در حوزه رواندرمانی نقش دارد را دارند.
اغلب روانشناسان و مشاوران از روش‌های جایگزین دارویی برای کمک به بهبود شرایط افراد استفاده می‌کنند. به‌طور مثال یکی از روش‌های رواندرمانی روش CBT است.
برای پاسخ به سؤال “چه کسانی نیاز به روانپزشک دارند؟ ” بهتر است بدانیم روانپزشکان به چه افرادی برای درمان می‌توانند کمک کنند. در ادامه به شرایط و بیماری‌هایی که روانپزشکان در درمان آن نقش دارند اشاره‌کرده‌ایم:
زوال عقل در بیشتر موارد پیشرونده است و با گذشت زمان تشدید پیدا می‌کند. زوال عقل در هر فردی به‌صورت متفاوتی پیشرفت می‌کند. بااین‌حال، بیشتر افراد زوال عقل را در مراحل متعددی تجربه می‌کنند که در ادامه با این مراحل آشنا می‌شوید.
افراد مسن ممکن است اختلال شناختی خفیف را تجربه کنند اما این مسئله ممکن است هرگز منجر به زوال عقل نشود. افرادی که به اختلال شناختی خفیف دچار هستند معمولا فراموشی، مشکل در یادآوری کلمات و مشکل در حافظه کوتاه‌مدت را تجربه می‌کنند.
در این مرحله، افرادی که به زوال عقل خفیف مبتلا هستند ممکن است بتوانند عملکرد مستقلی داشته باشند. علائم زوال عقل خفیف عبارت‌اند از:
در این مرحله از زوال عقل، افراد مبتلا ممکن است به دریافت کمک و مراقبت از یکی از اطرافیان نیاز دارند. این به این دلیل رخ می‌دهد که زوال عقل متوسط می‌تواند در تکالیف و فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند. علائم این مسئله عبارت‌اند از:
در مرحله آخر یا زوال عقل شدید، علائم جسمی و روحی بدتر می‌شوند. علائم این مرحله از زوال عقل عبارت‌اند از:
سرعت پیشروی زوال عقل در هر فردی متفاوت است.
هیچ آزمایشی نمی‌تواند ابتلا به زوال عقل را مشخص کند. بااین‌حال، پزشک با استفاده از برخی آزمایش‌ها و معاینات، ابتلا به زوال عقل را تشخیص می‌دهد. این روش‌ها عبارت‌اند از:
پزشک می‌تواند تعیین کند که شما یا یکی از عزیزانتان به زوال عقل مبتلا هستید یا خیر. بااین‌حال، او ممکن است نتواند نوع دقیق این بیماری را مشخص کند. در بیشتر موارد، علائم انواع زوال عقل با یکدیگر همپوشانی دارند. این مسئله تمایز میان انواع زوال عقل را دشوار می‌سازد.
برخی از پزشکان، زوال عقل را بدون شناسایی نوع آن، مشخص می‌کنند. بنابراین، مهم است که برای تشخیص و درمان زوال عقل با پزشک مشورت کنید. شما می‌توانید به این منظور از خدمات ویزیت پزشک در منزل یا مشاوره تلفنی پزشکی آزمایش آنلاین استفاده کنید.
پزشک شما ممکن است شما را به یکی از متخصصان سلامت روان زیر رجوع دهد:
روانپزشک. روانپزشک پزشکی است که در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری روانی تخصص گرفته است. آموزش روانپزشکی با چهار الی هشت سال دوره پزشکی عمومی ( در کشورهای مختلف) شروع می شود که به دنبال آن فرد با گدراندن دوره سه الی شش سال آموزش تخصصی به عنوان یک روانپزشک در نظر گرفته می شود. یک روانپزشک آموزش هایی می بیند تا مشکلات سلامت روانی را از دیگر مشکلات پزشکی که می تواند باعث بروز علائم روانپزشکی شود، تمیز دهد. روانپزشکان همچنین تأثیرات بیماری روانی را روی دیگر شرایط جسمانی (مانند مشکلات قلب یا فشار خون بالا) و اثرات داروها بر روی بدن (مانند وزن، قند خون، فشار خون، خواب و عملکرد کلیه یا کبد) را کنترل می کنند.
به عنوان یک پزشک، روانپزشک مجاز به نوشتن نسخه دارویی است. بسیاری از اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال ADHD یا اختلال دوقطبی می توانند به طور موثر با داروهای خاص درمان شوند. اگر با یک روانپزشک کار می کنید، بسیاری از درمان ها ممکن است روی مدیریت دارو تمرکز کنند. گاهی اوقات دارو به تنهایی برای درمان بیماری روانی کافی است. گاهی اوقات ترکیبی از دارو و روان درمانی یا مشاوره مورد نیاز است. اگر این چنین باشد، روانپزشک ممکن است روان درمانی را نیز شخصا ارائه دهد و یا ممکن است شما را به یک مشاور یا سایر متخصصان بهداشت روانی ارجاع دهد. روانپزشکان در خلال دوره آموزشی تخصصی خود برای انجام انواع روان درمانی آموزش نظری و عملی میبینند.
روانشناس. یک روانشناس در رشته روانشناسی که مطالعه روان و رفتار میباشد آموزش دیده است. روانشناس در زمان تحصیل خود ارزیابی و درمان شیوه عملکرد روانی و عاطفی را آموزش می بیند. پس از فارغ التحصیلی، روانشناس بالینی یک دوره کارآموزی را که دو تا سه سال طول می کشد انجام می دهد و آموزش های بیشتری در زمینه روش های رواندرمانی، نظریه روانشناختی و درمان رفتاری می بیند.
روانشناسان مجاز واجد شرایط مشاوره و روان درمانی و انجام تست های روانسنجی هستند. هرچند که روانشناسان پزشک نیستند. این موضوع بدین معنی است که روانشناسان نمی توانند دارو و روش های پزشکی را تجویز کنند. بسیاری از روانشناسان با همکاری روانپزشکان به صورت گروهی کار می کنند و وظیفه مداخلات روانشناختی را به عهده دارند.
مشاور بهداشت روانی مجاز. یک مشاور روانشناختی، متخصص سلامت روانی است که دارای مدرک در رشته روانپزشکی, روانشناسی، مشاوره و یا زمینه مرتبط است. به منظور کسب مجوز، مشاور حرفه ای پس از فارغ التحصیلی نیاز به دو سال تجربه کاری با متخصصان سلامت روان است. یک مشاور روانشناختی واجد شرایط ارزیابی و درمان مشکلات روانی با ارائه مشاوره یا روان درمانی است.
مددکار اجتماعی بالینی. یک مددکار اجتماعی بالینی دارای حداقل مدرک در رشته مددکاری اجتماعی است تا قادر به ارزیابی و درمان بیماری های روانی باشد. علاوه بر ارایه آموزش، مددکاران اجتماعی می توانند مدیریت موارد و برنامه ریزی های ترخیص بیمار را به عنوان مدافع بیماران و خانواده آن ها نیز ارائه دهند.
روان پرستار. برخی از پرستاران آموزش های ویژه ای در زمینه ارائه خدمات بهداشت روان داشته اند. بسته به سطح آموزش و صدور گواهینامه آنها می توانند بیماران را برای بیماری های روانی ارزیابی کنند و برخی آموزشهای روانی را ارائه دهند. این پرستاران همچنین دارای مجوز ارایه بر داروها به بیماران تحت نظارت یک پزشک هستند. پرستاران همچنین خدمات مدیریت موارد را ارائه می دهند و به عنوان حامی بیمار عمل می کنند.
اختلالات روانی کودکان یا اختلالات تکاملی که اصولاً توسط متخصصان روانپزشکی کودکان درمان می‌شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:
گزینه‌های معمول درمانی برای کودکانی که دارای اختلالات روانی هستند عبارت‌اند از:
شما در پشتیبانی از برنامه درمانی کودک خود نقش مهمی دارید. برای مراقبت از خود و فرزندتان در این مسیر: