اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی)

طبیعی است که در برخی موقعیت‌های اجتماعی احساس اضطراب کنید. برای مثال، قرار ملاقات یا ارائه یک سخنرانی ممکن است باعث ایجاد اضطراب در شما شود. اما در اختلال اضطراب اجتماعی که به آن فوبیای اجتماعی نیز گفته می‌شود، تعاملات روزمره باعث اضطراب، خودآگاهی و خجالت قابل توجهی می‌شوند زیرا شما از بررسی دقیق یا قضاوت منفی توسط دیگران می‌ترسید.

در اختلال اضطراب اجتماعی، ترس و اضطراب منجر به اجتناب می‌شود که می‌تواند زندگی شما را مختل کند. استرس شدید می‌تواند بر روابط، کارهای روزمره، کار، مدرسه یا سایر فعالیت‌های شما تأثیر بگذارد.

اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند یک بیماری مزمن سلامت روان باشد، اما یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای در روان‌درمانی و مصرف دارو می‌تواند به شما در افزایش اعتماد به نفس و بهبود توانایی‌تان در تعامل با دیگران کمک کند.

علائم

احساس خجالت یا ناراحتی در موقعیت‌های خاص، به ویژه در کودکان، لزوماً نشانه اختلال اضطراب اجتماعی نیست. میزان راحتی در موقعیت‌های اجتماعی بسته به ویژگی‌های شخصیتی و تجربیات زندگی متفاوت است. برخی افراد به طور طبیعی کم‌حرف و برخی دیگر اجتماعی‌تر هستند.

برخلاف اضطراب روزمره، اختلال اضطراب اجتماعی شامل ترس، اضطراب و اجتنابی است که در روابط، کارهای روزمره، کار، مدرسه یا سایر فعالیت‌ها اختلال ایجاد می‌کند. اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً از اوایل تا اواسط نوجوانی شروع می‌شود، اگرچه گاهی اوقات می‌تواند در کودکان خردسال یا بزرگسالان نیز شروع شود.

علائم عاطفی و رفتاری

علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• ترس از موقعیت‌هایی که ممکن است در آنها مورد قضاوت منفی قرار بگیرید
• نگران خجالت کشیدن یا تحقیر خودتان باشید
• ترس شدید از تعامل یا صحبت با غریبه‌ها
• ترس از اینکه دیگران متوجه شوند که مضطرب به نظر می‌رسید
• ترس از علائم فیزیکی که ممکن است باعث خجالت شما شود، مانند سرخ شدن، عرق کردن، لرزش یا لرزش صدا
• اجتناب از انجام کارها یا صحبت کردن با مردم به دلیل ترس از خجالت
• اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است در آنها مرکز توجه باشید
• اضطراب در انتظار یک فعالیت یا رویداد ترسناک
• ترس یا اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی
• تحلیل عملکرد شما و شناسایی نقص‌ها در تعاملاتتان پس از یک موقعیت اجتماعی
• انتظار بدترین عواقب ممکن از یک تجربه منفی در یک موقعیت اجتماعی

برای کودکان، اضطراب در مورد تعامل با بزرگسالان یا همسالان ممکن است با گریه کردن، کج خلقی، چسبیدن به والدین یا امتناع از صحبت کردن در موقعیت‌های اجتماعی نشان داده شود.

نوع عملکردی اختلال اضطراب اجتماعی زمانی است که شما هنگام صحبت کردن یا اجرا در ملاء عام ترس و اضطراب شدیدی را تجربه می‌کنید، اما در سایر انواع موقعیت‌های اجتماعی عمومی‌تر اینطور نیست.

علائم جسمی

علائم و نشانه‌های فیزیکی گاهی اوقات می‌توانند با اختلال اضطراب اجتماعی همراه باشند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• سرخ شدن
• ضربان قلب سریع
• لرزیدن
• عرق کردن
• ناراحتی معده یا حالت تهوع
• مشکل در نفس کشیدن
• سرگیجه یا سبکی سر
• احساس اینکه ذهنتان خالی شده است
• تنش عضلانی

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی رایج

وقتی اختلال اضطراب اجتماعی دارید، تحمل تجربیات روزمره و رایج ممکن است دشوار باشد، از جمله:

• تعامل با افراد ناآشنا یا غریبه‌ها
• شرکت در مهمانی‌ها یا دورهمی‌های دوستانه
• رفتن به محل کار یا مدرسه
• شروع گفتگوها
• برقراری تماس چشمی
• دوستیابی
• ورود به اتاقی که افراد از قبل در آن نشسته اند
• بازگرداندن اقلام به فروشگاه
• غذا خوردن در مقابل دیگران
• استفاده از سرویس بهداشتی عمومی

علائم اختلال اضطراب اجتماعی می‌توانند به مرور زمان تغییر کنند. اگر با تغییرات، استرس یا خواسته‌های زیادی در زندگی خود روبرو شوید، ممکن است این علائم تشدید شوند. اگرچه اجتناب از موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شوند ممکن است در کوتاه‌مدت احساس بهتری به شما بدهد، اما اگر تحت درمان قرار نگیرید، احتمالاً اضطراب شما در درازمدت ادامه خواهد یافت.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

اگر از موقعیت‌های اجتماعی عادی به دلیل خجالت، نگرانی یا وحشت می‌ترسد و از آنها اجتناب می‌کند، به پزشک یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید.