کلینیک رواننشاسی و روانپزشکی ویان
مشاوره روانشناسی و درمان اختلالات روانیکلینیک رواننشاسی و روانپزشکی ویان
مشاوره روانشناسی و درمان اختلالات روانیعلائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) را می توان به 2 نوع مشکل رفتاری طبقه بندی کرد:
- بی توجهی (مشکل در تمرکز و تمرکز)
- بیش فعالی و تکانشگری
بسیاری از افراد مبتلا به ADHD مشکلاتی دارند که در هر دو دسته قرار می گیرند، اما همیشه اینطور نیست.
به عنوان مثال، حدود 2 تا 3 از هر 10 نفر مبتلا به این بیماری در تمرکز و تمرکز مشکل دارند، اما با بیش فعالی یا تکانشگری مشکل ندارند.
این شکل از ADHD همچنین به عنوان اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته می شود. ADD گاهی اوقات می تواند مورد توجه قرار نگیرد زیرا علائم ممکن است کمتر آشکار باشند.
ADHD بیشتر در پسران نسبت به دختران تشخیص داده می شود. دختران بیشتر احتمال دارد فقط علائم بی توجهی داشته باشند، و کمتر احتمال دارد رفتار مخربی از خود نشان دهند که علائم ADHD را آشکارتر می کند. این بدان معناست که دخترانی که ADHD دارند ممکن است همیشه تشخیص داده نشود.
علائم در کودکان و نوجوانان
علائم ADHD در کودکان و نوجوانان به خوبی مشخص است و معمولاً قبل از 6 سالگی قابل توجه است. این علائم در بیش از 1 موقعیت مانند خانه و مدرسه رخ می دهد.
کودکان ممکن است علائم بی توجهی و بیش فعالی و تکانشگری را داشته باشند، یا ممکن است علائم تنها یکی از این نوع رفتارها را داشته باشند.
بی توجهی (مشکل در تمرکز و تمرکز)
علائم اصلی بی توجهی عبارتند از:
- داشتن دامنه توجه کوتاه و به راحتی پرت شدن
- مرتکب اشتباهات بی دقت - به عنوان مثال، در تکالیف مدرسه
- فراموشکار ظاهر شدن یا از دست دادن چیزها
- ناتوانی در انجام کارهایی که خسته کننده یا وقت گیر هستند
- به نظر می رسد قادر به گوش دادن یا اجرای دستورالعمل ها نیست
- فعالیت یا وظیفه دائما در حال تغییر است
- داشتن مشکل در سازماندهی وظایف
بیش فعالی و تکانشگری
علائم اصلی بیش فعالی و تکانشگری عبارتند از:
- ناتوانی در نشستن به خصوص در محیط آرام یا ساکت
- مدام در حال بی قراری
- عدم توانایی در تمرکز روی کارها
- حرکت فیزیکی بیش از حد
- حرف زدن زیاد
- نمی توانند منتظر نوبت خود باشند
- بدون فکر عمل کردن
- قطع کردن مکالمات
- احساس خطر کم یا بدون احساس خطر
این علائم می تواند مشکلات قابل توجهی در زندگی کودک ایجاد کند، مانند عدم موفقیت در مدرسه، تعامل اجتماعی ضعیف با سایر کودکان و بزرگسالان و مشکلات نظم و انضباط.
