طبیعی است که در برخی موقعیت های اجتماعی احساس عصبی کنید. برای مثال، رفتن به یک قرار یا ارائه یک سخنرانی ممکن است باعث ایجاد آن احساس پروانه در شکم شما شود. اما در اختلال اضطراب اجتماعی، که فوبیای اجتماعی نیز نامیده میشود، تعاملات روزمره باعث اضطراب، خودآگاهی و خجالت قابل توجهی میشود، زیرا میترسید که مورد بررسی دقیق یا قضاوت منفی دیگران قرار بگیرید.
در اختلال اضطراب اجتماعی، ترس و اضطراب منجر به اجتناب می شود که می تواند زندگی شما را مختل کند. استرس شدید می تواند بر روابط، روال روزانه، کار، مدرسه یا سایر فعالیت های شما تأثیر بگذارد.
اختلال اضطراب اجتماعی می تواند یک بیماری مزمن سلامت روان باشد، اما یادگیری مهارت های مقابله ای در روان درمانی و مصرف داروها می تواند به شما کمک کند اعتماد به نفس داشته باشید و توانایی خود را در تعامل با دیگران بهبود بخشد.
احساس کمرویی یا ناراحتی در موقعیتهای خاص لزوماً نشانهای از اختلال اضطراب اجتماعی بهویژه در کودکان نیست. سطوح راحتی در موقعیت های اجتماعی بسته به ویژگی های شخصیتی و تجربیات زندگی متفاوت است. برخی از مردم به طور طبیعی محتاط هستند و برخی دیگر برونگراتر هستند.
بر خلاف عصبی بودن روزمره، اختلال اضطراب اجتماعی شامل ترس، اضطراب و اجتناب است که در روابط، روال روزانه، کار، مدرسه یا سایر فعالیت ها اختلال ایجاد می کند. اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً در اوایل تا اواسط نوجوانی شروع می شود، اگرچه گاهی اوقات می تواند در کودکان کوچکتر یا در بزرگسالان شروع شود.
علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی می تواند شامل موارد زیر باشد:
برای کودکان، اضطراب در مورد تعامل با بزرگسالان یا همسالان ممکن است با گریه کردن، کج خلقی، چسبیدن به والدین یا امتناع از صحبت کردن در موقعیتهای اجتماعی نشان داده شود.
نوع عملکرد اختلال اضطراب اجتماعی زمانی است که شما ترس و اضطراب شدیدی را در حین صحبت کردن یا اجرا کردن در جمع تجربه می کنید، اما در سایر انواع موقعیت های اجتماعی عمومی تر.
علائم و نشانه های فیزیکی گاهی اوقات می تواند با اختلال اضطراب اجتماعی همراه باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
در صورت ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است تحمل تجارب معمول و روزمره سخت باشد، از جمله:
علائم اختلال اضطراب اجتماعی می تواند در طول زمان تغییر کند. اگر با تغییرات، استرس یا خواسته های زیادی در زندگی خود مواجه باشید، ممکن است شعله ور شوند. اگرچه اجتناب از موقعیتهایی که باعث ایجاد اضطراب میشود ممکن است در کوتاهمدت احساس بهتری در شما ایجاد کند، اما اگر درمان نشوید، احتمالاً اضطراب شما در طولانیمدت ادامه خواهد داشت.
اگر از موقعیتهای اجتماعی عادی ترس دارید و از آن دوری میکنید، به پزشک یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید زیرا باعث خجالت، نگرانی یا وحشت میشوند.