پزشک شما ممکن است شما را به یکی از متخصصان سلامت روان زیر رجوع دهد:
روانپزشک. روانپزشک پزشکی است که در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری روانی تخصص گرفته است. آموزش روانپزشکی با چهار الی هشت سال دوره پزشکی عمومی ( در کشورهای مختلف) شروع می شود که به دنبال آن فرد با گدراندن دوره سه الی شش سال آموزش تخصصی به عنوان یک روانپزشک در نظر گرفته می شود. یک روانپزشک آموزش هایی می بیند تا مشکلات سلامت روانی را از دیگر مشکلات پزشکی که می تواند باعث بروز علائم روانپزشکی شود، تمیز دهد. روانپزشکان همچنین تأثیرات بیماری روانی را روی دیگر شرایط جسمانی (مانند مشکلات قلب یا فشار خون بالا) و اثرات داروها بر روی بدن (مانند وزن، قند خون، فشار خون، خواب و عملکرد کلیه یا کبد) را کنترل می کنند.
به عنوان یک پزشک، روانپزشک مجاز به نوشتن نسخه دارویی است. بسیاری از اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال ADHD یا اختلال دوقطبی می توانند به طور موثر با داروهای خاص درمان شوند. اگر با یک روانپزشک کار می کنید، بسیاری از درمان ها ممکن است روی مدیریت دارو تمرکز کنند. گاهی اوقات دارو به تنهایی برای درمان بیماری روانی کافی است. گاهی اوقات ترکیبی از دارو و روان درمانی یا مشاوره مورد نیاز است. اگر این چنین باشد، روانپزشک ممکن است روان درمانی را نیز شخصا ارائه دهد و یا ممکن است شما را به یک مشاور یا سایر متخصصان بهداشت روانی ارجاع دهد. روانپزشکان در خلال دوره آموزشی تخصصی خود برای انجام انواع روان درمانی آموزش نظری و عملی میبینند.
روانشناس. یک روانشناس در رشته روانشناسی که مطالعه روان و رفتار میباشد آموزش دیده است. روانشناس در زمان تحصیل خود ارزیابی و درمان شیوه عملکرد روانی و عاطفی را آموزش می بیند. پس از فارغ التحصیلی، روانشناس بالینی یک دوره کارآموزی را که دو تا سه سال طول می کشد انجام می دهد و آموزش های بیشتری در زمینه روش های رواندرمانی، نظریه روانشناختی و درمان رفتاری می بیند.
روانشناسان مجاز واجد شرایط مشاوره و روان درمانی و انجام تست های روانسنجی هستند. هرچند که روانشناسان پزشک نیستند. این موضوع بدین معنی است که روانشناسان نمی توانند دارو و روش های پزشکی را تجویز کنند. بسیاری از روانشناسان با همکاری روانپزشکان به صورت گروهی کار می کنند و وظیفه مداخلات روانشناختی را به عهده دارند.
مشاور بهداشت روانی مجاز. یک مشاور روانشناختی، متخصص سلامت روانی است که دارای مدرک در رشته روانپزشکی, روانشناسی، مشاوره و یا زمینه مرتبط است. به منظور کسب مجوز، مشاور حرفه ای پس از فارغ التحصیلی نیاز به دو سال تجربه کاری با متخصصان سلامت روان است. یک مشاور روانشناختی واجد شرایط ارزیابی و درمان مشکلات روانی با ارائه مشاوره یا روان درمانی است.
مددکار اجتماعی بالینی. یک مددکار اجتماعی بالینی دارای حداقل مدرک در رشته مددکاری اجتماعی است تا قادر به ارزیابی و درمان بیماری های روانی باشد. علاوه بر ارایه آموزش، مددکاران اجتماعی می توانند مدیریت موارد و برنامه ریزی های ترخیص بیمار را به عنوان مدافع بیماران و خانواده آن ها نیز ارائه دهند.
روان پرستار. برخی از پرستاران آموزش های ویژه ای در زمینه ارائه خدمات بهداشت روان داشته اند. بسته به سطح آموزش و صدور گواهینامه آنها می توانند بیماران را برای بیماری های روانی ارزیابی کنند و برخی آموزشهای روانی را ارائه دهند. این پرستاران همچنین دارای مجوز ارایه بر داروها به بیماران تحت نظارت یک پزشک هستند. پرستاران همچنین خدمات مدیریت موارد را ارائه می دهند و به عنوان حامی بیمار عمل می کنند.