رفتن به خانه بعد از سزارین

بعد از سزارین به خانه می روید. باید انتظار داشته باشید که برای مراقبت از خود و نوزادتان به کمک نیاز داشته باشید. با شریک زندگی، والدین، همسر یا دوستان خود صحبت کنید.

زمانی که زایمان طبیعی از طریق واژن برای زنی امکان پذیر یا ایمن نباشد، باید نوزاد خود را با جراحی به دنیا بیاورد که به آن سزارین یا سزارین گفته می شود. من می دانم که این موضوع اخیراً بحث برانگیز است، گاهی اوقات مردم صحبت می کنند که سزارین اغلب انجام می شود. این ممکن است درست باشد، اما در صورت لزوم، می تواند زندگی مادر یا نوزاد را نجات دهد. سزارین عبارت است از زایمان از طریق یک سوراخ جراحی در ناحیه تحتانی شکم مادر، معمولاً در اطراف خط بیکینی. این روش اغلب در حالی که زن بیدار است انجام می شود. بدن از قفسه سینه تا پاها با استفاده از بی حسی اپیدورال یا نخاعی بی حس می شود. جراح معمولاً یک برش یا برش در سراسر شکم درست بالای ناحیه شرمگاهی ایجاد می کند. جراح رحم یا رحم و کیسه آمنیوتیک را باز می کند و سپس نوزاد را به دنیا می آورد. در صورت وجود مشکلاتی مانند ضربان قلب غیرطبیعی، وضعیت غیرعادی نوزاد در رحم، مشکلات رشدی در نوزاد، بارداری چند قلو مانند سه قلو، یا زمانی که مشکلاتی در نوزاد وجود داشته باشد، ممکن است یک زن سزارین شود. جفت یا بند ناف اگر مادر مشکلات پزشکی داشته باشد، مانند عفونت تبخال تناسلی فعال، فیبروم رحمی بزرگ در نزدیکی دهانه رحم، یا اگر به دلیل بیماری شدید برای زایمان ضعیف باشد، ممکن است سزارین لازم باشد. گاهی اوقات زایمانی که بیش از حد طول می کشد، ناشی از مشکلاتی مانند عبور سر نوزاد از کانال زایمان، یا در نمونه یک نوزاد بسیار بزرگ، ممکن است سزارین را ضروری کند. انجام سزارین یک روش بی خطر است. میزان عوارض بسیار کم است. با این حال، برخی خطرات از جمله عفونت مثانه یا رحم، آسیب به دستگاه ادراری و آسیب به نوزاد وجود دارد. سزارین همچنین ممکن است در بارداری های بعدی مشکلاتی ایجاد کند. میانگین بستری شدن در بیمارستان پس از سزارین 2 تا 4 روز است و به خاطر داشته باشید که بهبودی اغلب بیشتر از زایمان طبیعی طول می کشد. پیاده روی پس از سزارین برای تسریع بهبودی مهم است و ممکن است در زمان بهبودی، داروهای مسکن نیز ارائه شود. اکثر مادران و نوزادان پس از سزارین عملکرد خوبی دارند و اغلب، زنی که سزارین می‌کند ممکن است در صورت باردار شدن مجدد، زایمان طبیعی داشته باشد.

چه چیزی در خانه انتظار می رود

ممکن است تا 6 هفته خونریزی از واژن داشته باشید. به آرامی رنگ آن کمتر قرمز، سپس صورتی و سپس بیشتر رنگ زرد یا سفید خواهد داشت. خونریزی و ترشحات پس از زایمان را لوشی می گویند.

در ابتدا، برش (برش) شما کمی برآمده و صورتی تر از بقیه پوست شما خواهد بود. احتمالا تا حدودی پف کرده به نظر می رسد.

• هر درد باید بعد از 2 یا 3 روز کاهش یابد، اما بریدگی شما تا 3 هفته یا بیشتر حساس باقی می ماند.
• بیشتر زنان از چند روز اول تا ۲ هفته به داروی ضد درد نیاز دارند. از پزشک خود بپرسید که چه چیزی در دوران شیردهی بی خطر است.
• با گذشت زمان، جای زخم شما نازک تر و صاف تر می شود و سفید یا رنگ پوست شما می شود.

در عرض 4 تا 6 هفته به معاینه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود نیاز خواهید داشت.

مراقبت از برش

اگر با پانسمان (بانداژ) به خانه می روید، پانسمان را روزی یک بار یا اگر کثیف یا خیس شد، پانسمان را روی بریدگی خود عوض کنید.

• ارائه دهنده شما به شما خواهد گفت که چه زمانی از پوشاندن زخم خودداری کنید.
• محل زخم را با شستن آن با آب و صابون ملایم تمیز نگه دارید. لازم نیست آن را بشویید. اغلب، فقط اجازه دادن به آب روی زخم شما در حمام کافی است.
• اگر از بخیه، منگنه یا چسب برای بستن پوستتان استفاده شده باشد، ممکن است پانسمان زخم خود را بردارید و دوش بگیرید.
• در وان حمام یا جکوزی غوطه ور نشوید، یا شنا نکنید، تا زمانی که ارائه دهنده شما به شما بگوید مشکلی ندارد. در بیشتر موارد، این تا 3 هفته پس از جراحی نیست.

اگر از نوارها (Steri-Strips) برای بستن برش شما استفاده شده است:

• سعی نکنید نوارهای استری یا چسب را بشویید. بد نیست دوش بگیرید و برش خود را با یک حوله تمیز خشک کنید.
• آنها باید در حدود یک هفته سقوط کنند. اگر بعد از 10 روز هنوز آنجا هستند، می توانید آنها را حذف کنید، مگر اینکه ارائه دهنده شما به شما بگوید که این کار را نکنید.

فعالیت

بلند شدن و راه رفتن پس از رسیدن به خانه به بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند و از لخته شدن خون جلوگیری می‌کند.

شما باید بتوانید بیشتر فعالیت های منظم خود را در 4 تا 8 هفته انجام دهید. قبل از آن:

• در 6 تا 8 هفته اول چیزی سنگین تر از جنین بلند نکنید.
• پیاده روی کوتاه یک راه عالی برای افزایش قدرت و استقامت است. کارهای سبک خانه اشکالی ندارد. به آرامی میزان انجام کار را افزایش دهید.
• انتظار داشته باشید که به راحتی خسته شوید. به بدن خود گوش دهید و تا حد خستگی فعال نباشید.
• از نظافت خانه سنگین، آهسته دویدن، بیشتر ورزش‌ها و هر فعالیتی که باعث می‌شود به سختی نفس بکشید یا ماهیچه‌هایتان را تحت فشار قرار دهید، خودداری کنید. دراز و نشست انجام ندهید.

حداقل 2 هفته با ماشین رانندگی نکنید. سوار شدن در ماشین اشکالی ندارد، اما مطمئن شوید که کمربند ایمنی خود را ببندید. در صورت مصرف داروهای ضد درد یا احساس ضعف یا ناامنی رانندگی، رانندگی نکنید.

سایر مراقبت از خود

سعی کنید وعده های غذایی کوچکتر از حد معمول بخورید و میان وعده های سالم در بین آنها بخورید. مقدار زیادی میوه و سبزیجات بخورید و 8 فنجان (2 لیتر) آب در روز بنوشید تا دچار یبوست نشوید.

هر هموروئیدی که ایجاد می کنید باید به آرامی اندازه آن کاهش یابد. برخی ممکن است از بین بروند. روش هایی که ممکن است به علائم کمک کند عبارتند از:

• حمام های وان گرم (به اندازه کافی کم عمق برای حفظ برش شما بالاتر از سطح آب).
• کمپرس سرد روی منطقه
• مسکن های بدون نسخه.
• پمادها یا شیاف های هموروئید بدون نسخه.
• ملین های حجیم برای جلوگیری از یبوست. در صورت لزوم، از ارائه دهنده خود برای توصیه ها بخواهید.