اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی (که قبلاً بیماری شیدایی- افسردگی یا افسردگی مانیک نامیده می شد) یک بیماری روانی است که باعث تغییرات غیرعادی در خلق و خو، انرژی، سطح فعالیت و تمرکز فرد می شود. این جابجایی ها می تواند انجام وظایف روزمره را دشوار کند.

سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد. هر سه نوع شامل تغییرات واضحی در سطح خلق و خو، انرژی و فعالیت هستند. این حالت‌ها از دوره‌های رفتار بسیار «بالا»، هیجان‌انگیز، تحریک‌پذیر یا پرانرژی (معروف به دوره‌های شیدایی) تا دوره‌های بسیار «پایین»، غمگین، بی‌تفاوت یا ناامید (معروف به دوره‌های افسردگی) متغیر است. دوره های شیدایی کمتر شدید به عنوان دوره های هیپومانیک شناخته می شود.

• اختلال دوقطبی I  با دوره های شیدایی که حداقل 7 روز طول می کشد (تقریبا هر روز در بیشتر روز) یا با علائم شیدایی که آنقدر شدید هستند که فرد نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد، تعریف می شود. معمولاً دوره های افسردگی نیز رخ می دهد که معمولاً حداقل 2 هفته طول می کشد. اپیزودهای افسردگی با ویژگی های مختلط (داشتن علائم افسردگی و علائم شیدایی همزمان) نیز ممکن است. تجربه چهار یا بیشتر اپیزود شیدایی یا افسردگی در طی یک سال، "دوچرخه سواری سریع" نامیده می شود.
• اختلال دوقطبی II  با الگویی از دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیک تعریف می شود. دوره های هیپومانیک نسبت به دوره های شیدایی در اختلال دوقطبی I شدت کمتری دارد.
• اختلال سیکلوتیمیک  (که سیکلوتیمیا نیز نامیده می شود) با علائم هیپومانیک و افسردگی مکرر که به اندازه کافی شدید نیستند یا به اندازه کافی طولانی نیستند که به عنوان دوره های هیپومانیک یا افسردگی واجد شرایط شوند، تعریف می شود.

گاهی اوقات ممکن است فرد علائمی از اختلال دوقطبی را تجربه کند که با سه دسته ذکر شده در بالا مطابقت نداشته باشد، و این به عنوان "سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص و مرتبط" نامیده می شود.

اختلال دوقطبی اغلب در اواخر نوجوانی (نوجوانان) یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات، علائم دوقطبی ممکن است در کودکان ظاهر شود. اگرچه علائم ممکن است در طول زمان متفاوت باشد، اختلال دوقطبی معمولاً نیاز به درمان مادام العمر دارد. پیروی از یک برنامه درمانی تجویز شده می تواند به افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.