تقویت عزت نفس با ارتباطات

نحوه برقراری ارتباط والدین با فرزندان از نظر پرورش عزت نفس سالم در کودکان بسیار مهم است. سبک ارتباطی والدین باید بیشتر از انتقال اطلاعات یا دستورات باشد. همچنین بسیار مهم است که والدین با دقت به آنچه کودکان می‌گویند گوش دهند، به احساسات آنها توجه کنند،برای مشاوره کودک و نوجوان در تهران اینجا کلیک کنید.

 تعادل مناسبی بین تمجید و اصلاح ایجاد کنند، در صورت امکان به توانایی‌های کودکان ابراز اطمینان کنند، به گونه‌ای رفتار کنند که به حریم خصوصی کودکان احترام بگذارد، و از کودکان حمایت کند. نیاز به بیان فردی و تصمیم گیری مستقل برقراری ارتباط به این شیوه به کودکان کمک می کند تا ارزش آنها را نشان دهند (و در نتیجه ارزشمند هستند) و حسی از مرزهای سالم و متعادل را برای آنها فراهم می کند. در حالی که خواسته ها، نیازها و نظرات خودشان مهم است،

ما جنبه های مختلف ارتباط سالم و ارتقاء دهنده عزت نفس را در بخش های بعدی بررسی می کنیم.

استماع

اگرچه کودکان با احساسات به دنیا می آیند، اما با عقاید شکل گرفته در مورد مشروع بودن یا نبودن این احساسات متولد نمی شوند. در نتیجه، والدین این فرصت را دارند که بر نحوه نگرش کودکان به احساسات خود تأثیر بگذارند. خوب است یا بد که احساسات در حال رخ دادن هستند، و حتی اینکه آیا آنها در وهله اول حق دارند احساسات داشته باشند.

یکی از بهترین راه هایی که والدین می توانند به کودکان بیاموزند که احساسات آنها قابل قبول و مهم است، توجه دقیق به احساسات کودکان و سپس ارائه بازخورد به آنها مبنی بر اینکه احساسات چیز خوبی هستند، می باشد. برای انجام این کار، والدین باید توجه داشته باشند که واقعاً با دقت به آنچه کودکان می گویند گوش کنند، فراتر از کلمات، احساساتی را که ممکن است نامش ذکر نشده و در نتیجه خارج از آگاهی کودکان باشد، درک کنند.

توجه به احساسات کودکان و مراقبت از اعتبار بخشیدن به آنها می تواند کار بسیار دشواری باشد. این امر به ویژه زمانی اتفاق می افتد که کودکان در مورد چیزهایی صحبت می کنند که برای بزرگسالان پیش پا افتاده یا بی اهمیت به نظر می رسد. چیزی که والدین باید قاطعانه در نظر داشته باشند این است که کودکان از سال ها تجربه بهره ای ندارند که با آن مسائل را در چشم انداز قرار دهند. چیزی که ممکن است برای یک والدین بی اهمیت به نظر برسد، ممکن است در واقع برای فرزندان بسیار مهم به نظر برسد. والدینی که نمی توانند این را درک کنند، با نشان دادن ناخواسته این واقعیت که "فقط متوجه نمی شوند" فرزندان خود را از خود دور می کنند. در واقع، والدین آن را دریافت می کنند، اما نه به گونه ای که کودک قادر به درک آن باشد.

والدین می توانند با مراقبت از توجه کامل به کودکان در حین صحبت کردن با آنها، با برقراری ارتباط چشمی برای انتقال توجه آنها به آنها، و با صحبت های مناسب (و صمیمانه!) از بیان نگرانی های آنها در مورد بی اهمیت یا بی اهمیت بودن آنها اجتناب کنند. صداهای همدردی در لحظات مناسب طیف کاملی از احساسات را می توان از این طریق مدیریت کرد. خوشحال، هیجان زده، غمگین، ناامید و خجالت زده. وقتی والدین این سطح از توجه و همدردی را به کودکان نشان می دهند، به آنها می گویند که احساسات آنها واقعی و مهم است و فرزندان حق دارند آنها را داشته باشند.

کودکان به طور بومی کلمات مورد استفاده برای توصیف احساسات مختلف، یا ارتباطاتی که بین انواع خاصی از افکار و احساسات وجود دارد را نمی دانند . در حین گوش دادن به کودکان و توجه به احساسات آنها، والدین این فرصت را دارند تا به کودکان بیاموزند که این برچسب ها برای احساسات مختلف چیست و به آنها کمک کنند تا ارتباط بین افکار و احساسات را به سادگی با اشاره به این ارتباطات برقرار کنند.